บพิตร

น. ผู้มีทรัพย์เครื่องปลื้มใจ ; ผู้ควรเคารพ ; เป็นสรรพนามเรียกเจ้านาย , มีความหมายว่า พระองค์ท่านในกรณีที่พูดกับพระเจ้าแผ่นดิน ใช้มหาบพิตร

n. (the) wealthy  one ; one worthy  of respect ; used  as a pronoun  in speaking to a prince or princess by monks